ช่วงนี้อยู่บ้าน เวลาว่างก็เยอะ การเรียนก็ไม่มี เลยมีเวลาฟุ้งซ่านได้มากหน่อย
นั่งเล่นอินเทอร์เน็ต ดูทวิตเตอร์ไปเรื่อยๆ ก็คิดถึงช่วงชีวิตสมัยมัธยมปลายขึ้นมา
ช่วงมัธยมปลายมันเป็นช่วงชีวิตที่ดูสดชื่น ดูอะไรแปลกใหม่ มีชีวิตชีวา
มันเป็นเหมือนความแปลกใหม่ครั้งแรกหลังจากที่เปลี่ยนคำนำหน้าจากเด็กๆ เป็นนายล่ะมั้ง
ทั้งเครื่องแบบใหม่ เพื่อน(อาจจะ)ใหม่ รูปแบบการเรียนที่มีการแบ่งสายกันชัดเจน กิจกรรมต่างๆ ที่มากขึ้น ทั้งในและนอกโรงเรียน
รวมถึงชีวิตนักเรียนที่มี "อิสระภายในกรอบ"
แต่ก็มีความสุขไปกับมันนะ…
มัธยมสามารถทำอะไรกุ๊กกิ๊กๆ โดยที่มันยังดูน่ารักมากกว่าเมื่อเข้ามหาวิทยาลัย
มันอาจเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ครั้งแรกมั้ง มันเลยดูน่าตื่นเต้น น่าสนุก น่าค้นหาไปกับมัน
แต่ทำไมตอนเข้ามหาวิทยาลัย อารมณ์แบบนี้มันกลับหายไปนะ…
ทั้งๆ ที่ชีวิตมีอิสระ ทำสิ่งที่อยากทำในช่วงที่มัธยมไม่สามารถทำได้
แต่ทำไม……………..มันถึงหายไป???
————————————————————————————-
เพราะว่าถึงแม้จะทำในสิ่งที่ช่วงมัธยมทำไม่ได้
แต่ก็ไม่สามารถทำในสิ่งที่ช่วงมัธยมทำได้เหมือนกัน
อาจเป็นเพราะอายุที่มากขึ้นด้วยล่ะมั้ง…มันเลยคิดอะไรแบบที่เมื่อก่อนไม่ค่อยได้คิด
หรือเป็นเพราะสิ่งแวดล้อมใหม่ อะไรใหม่ๆ ที่เข้ามาอย่างรวดเร็วจนปรับตัวไม่ทัน
เอาเถอะ…ชีวิตยังไงมันก็ต้องก้าวต่อไป สิ่งที่ผ่านไปแล้วให้มันเป็นอดีตที่น่า(หรือไม่น่า)จดจำไปเถอะ
………………………………………………
เพราะสุดท้าย…ปลายทางของชีวิตทุกคนก็เหมือนกัน…
Tags: ชีวิต