17 ก.ย. 10 อยากจะบอกว่า…

หลายคนอาจสงสัยว่าในทวิตเตอร์ของกูมันพร่ำเพ้อห่าเหวอะไรนักหนา

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ระบายออกมาเป็นบล็อกไปเลยดีกว่า

• สิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นอะไรก็ไม่รู้ มักจะเกิดในเวลาที่อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่คณะ อยู่ไปสักพักจะรู้สึกเศร้าซึม ไม่พูดจา อยากแยกไปทำกิจกรรมอะไรคนเดียว
• หรือเมื่อเปิดเข้าไปในหน้า Facebook ก็มักจะเกิดอาการเศร้าซึมแบบเดียวกัน

สิ่งที่อยากจะบอก

• มันรู้สึกเหมือนว่ากูอยู่ในคณะนี้คนเดียวยังไงไม่รู้ จริงๆ ก็อยากเข้าไปคุยกับเพื่อนอยู่นะ แต่ไม่รู้ว่าจะเข้าไปเริ่มต้นยังไงดี
• หรืออาจเป็นเพราะบางทีเข้าไปคุยแล้วมีความรู้สึกว่าเขาไม่สนใจกูเลย (เช่นเวลาเข้าไปคุยกับคนที่อยู่เป็นกลุ่มอยู่แล้ว ก็จะคุยแต่กับกลุ่มของตัวเอง เข้าไปก็เหมือนคุยกับอากาศ แล้วก็จ้องถอยออกมา)
• บางเวลามันก็มีความรู้สึกกดดันจนอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ก็ไม่รู้ทำไม ไม่ค่อยอยากร้องไห้สักเท่าไหร่

สิ่งที่ต้องการ

• ตรงนี้ไม่อยากพิมพ์ เพราะดูเหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะกูไม่ยอมปรับ หรือเป็นเพราะอุปนิสัยเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว คงแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก…ได้แค่ทนกับสิ่งๆ นี้ต่อไป…
• หรือถ้าอยากได้ ก็อยากได้กำลังใจ ความสนใจอะไรบ้าง มาตบไหล่ มากอดก็ได้…

เท่านี้แหละ ไม่รู้จะเขียนอะไรไปมากกว่านี้แล้ว…

Tags: ระบาย, เพื่อน