23 ก.ย. 18 บันทึกการเดินทางสู่สหราชอาณาจักร ตอนที่ 1 : Bangkok – Doha – Edinburgh

บันทึกการเดินทางนี้ตั้งใจจะเขียนไปเรื่อยๆ เท่าที่นึกออก และเท่าที่อยากเขียนนะฮะ ถูกผิดอะไรไม่รู้ แต่พยายามเอาให้ถูกต้องละกัน

• ก่อนจะออกเดินทางยังไม่ได้แลกเงินสดติดกระเป๋าเลย พอดีดูเรตแล้วก็คิดว่าไปแลกของแบงก์เขียวดีกว่า เรตไม่ต่างกันมาก แต่รูดผ่อนได้
  
• พอไปถึงที่เซ็นทรัลเวิลด์เงินหมด เลยไปดูที่พารากอนแทน แลกเงินเสร็จขึ้นบีทีเอสไปต่อแอร์พอร์ตลิงก์พญาไท เจอบูธแลกเงินของแบงก์เขียว อ้าว เรตถูกกว่าที่กูแลกมาอีกนี่หว่า แค้นมาก เลยแลกไปอีกซะ
• เคาน์เตอร์ของสายการบินกาตาร์ไม่ได้เปิดตลอด และเช็คอินก่อนบิน 3 ชม. เหมือนๆ กัน เข้าแถวรอกันไปสิครับ กว่าเจ้าหน้าที่จะมาครบก็ช้าไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมง (แต่ก็ดีที่แถวตรวจสัมภาระกับ ตม. คิวไม่ยาว)
  
• แน่นอนว่าเวลาบินแต่ละครั้ง ถ้าเสียเงินซื้อของกินข้างในแสดงว่าเสียรู้ เลยจัดหนักไป แซนด์วิช / พิซซ่า / ฮอทดอก / ช็อกโกแลตเย็น / ไอศกรีม ไม่อ้วนให้มันรู้ไป
• เครื่องขาแรก ได้นั่ง A340-600 ที่นั่งแบบ 2-4-2 เครื่องอาจดูเก่าไปนิดแต่ก็สบายๆ คนไทยเยอะ ลูกเรือไทยก็เยอะเหมือนกัน (ซึ่งไม่น่าแปลกใจ) อาหารที่สั่งเป็นข้าวต้มปลาที่ควรเรียกว่าโจ๊กปลามากกว่า รสชาติตามสไตล์อาหารเครื่องบิน
• ลงสนามบินโดฮา สำหรับผู้โดยสาร Transfer ขานี้ เดินออกมาก็เข้ามาโซนขาออก แล้วเดินไปเกตต่อได้เลย สนามบินไม่ใหญ่มาก ร้านค้า Duty Free ดูจัดเป็นโซนดักก่อนเข้าเกต กระจุกเป็นกลุ่มๆ ไม่ได้ทำเป็นแนวยาวแบบสุวรรณภูมิ อ่อ ห้องน้ำมีสายฉีดด้วยนะ
  
• ขาสองได้นั่ง A350-900 ที่นั่ง 3-4-3 เลยนั่งริมทางเดิน โชคดีที่ที่นั่งข้างๆ ไม่มีคนนั่งก็สบายไปหน่อย แทบหาคนไทยไม่เจอ แต่เจอ 2 ลูกเรือไทยด้วย ดูจากชื่อน่าจะใช่คนไทยแต่ก็ไม่แน่ใจ เลยถามคนแรกว่าพูดไทยได้หรือเปล่าก็โอเคไป ส่วนคนที่สองใช้วิธีฝากซองเบนโตะทิ้ง เขาเลยถามว่าคนไทยเหรอคะ…
  
• ส่วนอาหารได้เป็นแพนเค้กกับแยมสตรอเบอร์รี่ ก็พอกินไป ส่วนอาหารว่างไม่ได้กินเพราะหลับ…
• ถึงสนามบินเอดินบะระ ตอนลงเหมือนมีไฟลท์นี้ไฟลท์เดียว ตม. ก็ไม่ใหญ่มาก มี 6-7 ช่อง ถ้ามาด้วยกันหลายคนก็เข้าไปพร้อมกันได้เลย เจ้าหน้าที่ดูไม่ดุมาก ถามนิดๆ หน่อยๆ คุยเล่นกันไปก็ผ่านมาได้
  
• จากสนามบินเข้าเมืองเหมือนมี 2 ทางเลือกใหญ่ๆ คือ รถรางและรถเมล์ สุดท้ายก็เลือกนั่งรถเมล์เข้ามาในเมือง คนละ 4.5 ปอนด์ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มาถึง
  
• โรงแรมที่พักในคืนแรกเป็นโฮสเทลใกล้สถานี Haymarket (เนื่องจากโรงแรมวันเสาร์แพงมาก) ในห้องก็มีแค่เตียง อาร์มแชร์ เก้าอี้ ฮีทเตอร์ ราวตากผ้า ห้องน้ำรวม มีครัวตามสไตล์ แน่นอนว่าอาหารมื้อแรกเป็นอาหารญี่ปุ่น (เหรอวะ!)
  
• การเดินทางในเมืองมีทั้งรถเมล์และรถราง รถรางและรถเมล์ส่วนใหญ่เป็นของ Lothian ซึ่งเป็นของสภาเมือง ตั๋วเที่ยวเดียวราคา 1.7 ปอนด์ แต่มีตั๋วเหมาวันนั่งได้ทุกอย่างราคา 4 ปอนด์ แต่ถ้าจะนั่งรถรางไปถึงสนามบินด้วยคิด 9 ปอนด์  รถรางไม่มีคนตรวจตั๋วแต่เป็นการสุ่มตรวจ ส่วนรถเมล์ก็โชว์ตั๋วเหมาให้คนขับ
  
• วันแรกไม่รู้ไปไหน เลยไปที่ Princes Street เหมือนเป็นใจกลางเมืองและสามารถไปสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ ต่อจากตรงนั้นได้ ร้านค้าเยอะมาก ร้านดังๆ ก็อยู่ที่นี่กันเยอะ สินค้าอุปโภคบางอย่างถูกกว่าบ้านเรา ส่วนของกินนั้นอย่าไปพูดถึง…
  
• ดูแล้วในเมืองยังคงสถาปัตยกรรมเก่าๆ เอาไว้ได้เยอะมาก ดูเพลินๆ สวยงามตามท้องเรื่องกันไป รถไม่ค่อยติดมากเท่าไหร่
  
• อาหารมื้อต่อมาเป็น KFC สั่งชุดซิงเกอร์ไปราคา 4.99 (แพงแท้) เบอร์เกอร์ขนมปังแข็ง ไก่เหมือนเป็นสันในที่ค่อนข้างแห้ง ส่วนเครื่องดื่มหากเลือกเป๊ปซี่ธรรมดาบวกเพิ่มด้วย คาดว่ามาจากภาษีน้ำตาล
  
• ร้านค้าที่นี่รับบัตรเครดิตเป็นส่วนใหญ่ ตั๋วรถรางก็มีตู้ที่รับบัตรมากกว่ารับเงินสด เครื่องรูดก็อยู่ข้างหน้าตามสไตล์ยุโรป ฉะนั้นอาจแลกเงินเข้า Travel Card มาใช้ที่นี่ก็เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน

หวังว่าวันต่อๆ มาจะมีอารมณ์หรือมีเรื่องอะไรมาให้เขียนต่ออีกนะ กลัวใจจริงๆ ว่าจะเขียนวันเดียวแล้วจบ ฮ่าๆ